Varen op een vlot

16 april 2014, Senggigi en Kutah Beach, Lombok, Indonesië
Na de rustdag van gisteren is het weer tijd voor wat actie. Abdul staat om 9 uur voor het hek van de Villa en neemt ons mee op een tochtje over de rivier Meningting. Het leuke aan Abdul is zijn perfecte beheersing van het Nederlands, waardoor het makkelijk communiceren is en tijdens het autorijden, de verhalen over Lombok en de plaatselijke gebruiken elkaar onophoudelijk blijven volgen. Teveel om op te noemen ook teveel om te onthouden, maar bijvoorbeeld het verbod op ongetrouwd samenwonen, wat onherroepelijk leidt tot politie aan de deur en verblijf in de gevangenis en het verhaal over honden op het platteland (worden gehouden om de poep van de mensen op te eten), blijven ons toch wel bij.
We komen uit in een kleine Dessa waar mannen in de rivier duiken om het zand van de bodem in grote manden te doen, die vervolgens in kleine bootjes worden geleegd. Is het bootje vol, dan wordt deze naar de kant gebracht waar ze door vrouwen worden leeggeschept. Vervolgens wordt het rivierzand, door deze vrouwen op het hoofd in manden gedragen en naar een grote bult gebracht. Daar gaat het, met de hand, in een vrachtauto en wordt het gebruikt bij het maken van specie voor de woningbouw. Hele gezinnen verdienen hiermee hun schamele inkomen. Niet geheel zonder gevaar, aangezien giftige slangen en andere rare beesten ook hun plaatsje in de rivier opeisen.
Wij stappen op een replica van een oud vlot van bamboe, waarmee we door het oerwoud varen. Voortgedreven door een tweetal "locals" die al punterend ons even aan Giethoorn doen denken. Toch is de natuur hier iets anders dan in de kop van Overijssel. Langs de dichtbegroeide oevers worden we al snel attent gemaakt op "varanen". Dit zijn reuze-hagedissen, meer dan polsdik en de lengte van een volwassen arm. Ook een groene python wordt door de schippers uit de bomen gepest, zodat wij hem, met gemengde gevoelens rustig kunnen bekijken. Een prachtige tocht door een schitterende natuur, die wat mij betreft nog wel iets langer had mogen duren.
De volgende stop is bij het huis van Abdul. Daar maken we kennis met zijn vrouw en zijn oudste, beeldschone, dochter. Zijn dochter volgt een verpleegsters-opleiding en maakt van de gelegenheid gebruik op ons allen te oefenen bij het meten van de bloeddruk. Erg leuk en interssant om te zien hoe Abdul en zijn familie leeft en woont. Natuurlijk, Abdul heeft het beter dan veel van zijn landgenoten in de armere wijken in de stad en op het platteland en ook deze mensen zijn ongetwijfeld gelukkig, maar wat is het leven hier toch anders als bij ons en wat is het soms toch goed om ons bewust te worden van ons eigen comfort en luxe.
Onder de indruk rijden we naar het zuiden van het eiland. Best nog een flinke rit en aangekomen in Kutah Beach bestellen we al snel onze lunch, die er, samen met een Bintang-biertje, wel in gaat.
De omgeving heeft hier veel weg van een Bounty-paradijs en wordt vooral bevolkt door Australische backpackers, die bijna allemaal een surfboard aan hun brommer hebben hangen.
Al met al weer een dag met veel indrukken. Het einde van ons verblijf op Lombok komt alweer een beetje in het zicht, dus morgen nog maar even een beetje kalm aan en dan vrijdag voor 2 dagen een andere lokatie in Senggigi, alvorens we zondag naar Bali vliegen.