Waar is de koffer
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
13 April 2014 | Indonesië, Senggigi
11,12 en 13 april 2014, van Makassar naar Senggigi (Lombok)
Stiekum was zo'n nachtje in een hotel met "westers" comfort wel heel fijn. Geslapen als een os en pas wakker op een voor ons wat meer normaal tijdstip.
Na een goed ontbijt nog wat zitten lezen op de kamer en om twaalf uur voor de laatste keer bij Mahmut in het busje. Al vroeg, eigenlijk te vroeg, zijn we op het vliegveld van Makassar en na het inchecken is het nog een poos rondhangen in de moderne vertrekhal. Het bleef wat onduidelijk welke Gate we nu moesten hebben voor het juiste vliegtuig, aangezien de informatie wat tegenstrijdig was. Uiteindelijk lukte het ons de goede Gate en het juiste vliegtuig te vinden. Helaas lukt dat de koffer van Marga niet. Nadat we, na een korte vlucht, bij aankomst op het vliegveld van Lombok de koffers van band haalden, bleek er 1 koffer te ontbreken. Nadat we wat verdwaasd naar een lege bagageband stonden te kijken, meldde zich al snel een behulpzame medewerker van de luchtvaartmaatschappij Garuda. Op een drafje ging hij naar buiten om te kijken of de koffer in het ruim van het vliegtuig was achtergebleven, maar helaas dat bleek niet het geval.
Tja, dan volgt het nodige papierwerk, maar het moet gezegd, alles met volledige medewerking en ondersteuning van Garuda. Onderweg in de auto ontvingen we al een sms dat de koffer was opgespoord en zich bevond in een toestel op weg naar Djakarta. De volgende ochtend zou deze alsnog op de vlucht naar Lombok gezet worden en worden bezorgd bij ons vakantieadres.
Op het vliegveld was het een goed weerzien met Abdul, de Nederlands sprekende gids, die we kennen van eerdere ontmoetingen. Druk de laatste wetenswaardigheden uitwisselend, reden we naar Senggigi, waar ook het weerzien met Irun en Saima zeer hartelijk verliep.
Niet alleen het huis op Lombok is nog steeds fantastisch, maar ook het eten dat Irun voor ons maakt is ongeëvenaard. Met een volle buik verdwijnen we al rond 9 uur naar onze slaapkamers.
De volgende ochtend vroeg op en al voor 7 uur liggen we in de ochtendzon in het zwembad. De strak blauwe lucht en de behoorlijk doorbrandende zon maakt dat we in no time veranderen in rode tomaatjes. Oppassen dus en snel naar de schaduw.
De hele dag doen we niet veel meer dan zwembad in en daarna weer zwembad uit en dat een aantal keren achter elkaar. Tussendoor verwend Irun ons met een heerlijke lunch met loempia's (spring rolls). Ondertussen heb ik een paar keer contact met de verzekering in Nederland. De koffer van Marga is nog steeds niet terug en we zullen toch wat dingetjes aan moeten schaffen, zoals wat ondergoed en toiletgerei. Ook is regelmatig contact met het vliegveld en uiteindelijk komt de belofte dat de koffer 's avonds wordt bezorgd.
Aan het eind van de middag pakken we een taxi naar Senggigi. Een kleine 10 km hiervandaan. Hoewel alle taxi's voor dezelfde maatschappij rijden zijn de tarieven soms even ondoorgrondelijk als in Nederland. Voor de heenweg betalen we 20.000 Roepia (ongeveer € 1,20), voor de terugreis slechts 7.000 Roepia ( ongeveer € 0,42).
Verder valt over vandaag niet veel te vertellen, behalve het feit dat eindelijk 's avonds om kwart over elf een busje van Garuda voor de deur staat met de verloren koffer.
Ook de volgende dag verloopt rustig en afwisselend in zo'n, schaduw of water. Vochtverlies wordt aangevuld met bier of verse vruchtensappen. Einde van de dag opnieuw naar Senggigi om een cafeetje met WiFi te zoeken zodat we dit verhaal weer kunnen verzenden.
Morgen gaan we met Abdul op pad en wellicht valt daarna weer het nodige aan interessante belevenissen te vertellen.
Stiekum was zo'n nachtje in een hotel met "westers" comfort wel heel fijn. Geslapen als een os en pas wakker op een voor ons wat meer normaal tijdstip.
Na een goed ontbijt nog wat zitten lezen op de kamer en om twaalf uur voor de laatste keer bij Mahmut in het busje. Al vroeg, eigenlijk te vroeg, zijn we op het vliegveld van Makassar en na het inchecken is het nog een poos rondhangen in de moderne vertrekhal. Het bleef wat onduidelijk welke Gate we nu moesten hebben voor het juiste vliegtuig, aangezien de informatie wat tegenstrijdig was. Uiteindelijk lukte het ons de goede Gate en het juiste vliegtuig te vinden. Helaas lukt dat de koffer van Marga niet. Nadat we, na een korte vlucht, bij aankomst op het vliegveld van Lombok de koffers van band haalden, bleek er 1 koffer te ontbreken. Nadat we wat verdwaasd naar een lege bagageband stonden te kijken, meldde zich al snel een behulpzame medewerker van de luchtvaartmaatschappij Garuda. Op een drafje ging hij naar buiten om te kijken of de koffer in het ruim van het vliegtuig was achtergebleven, maar helaas dat bleek niet het geval.
Tja, dan volgt het nodige papierwerk, maar het moet gezegd, alles met volledige medewerking en ondersteuning van Garuda. Onderweg in de auto ontvingen we al een sms dat de koffer was opgespoord en zich bevond in een toestel op weg naar Djakarta. De volgende ochtend zou deze alsnog op de vlucht naar Lombok gezet worden en worden bezorgd bij ons vakantieadres.
Op het vliegveld was het een goed weerzien met Abdul, de Nederlands sprekende gids, die we kennen van eerdere ontmoetingen. Druk de laatste wetenswaardigheden uitwisselend, reden we naar Senggigi, waar ook het weerzien met Irun en Saima zeer hartelijk verliep.
Niet alleen het huis op Lombok is nog steeds fantastisch, maar ook het eten dat Irun voor ons maakt is ongeëvenaard. Met een volle buik verdwijnen we al rond 9 uur naar onze slaapkamers.
De volgende ochtend vroeg op en al voor 7 uur liggen we in de ochtendzon in het zwembad. De strak blauwe lucht en de behoorlijk doorbrandende zon maakt dat we in no time veranderen in rode tomaatjes. Oppassen dus en snel naar de schaduw.
De hele dag doen we niet veel meer dan zwembad in en daarna weer zwembad uit en dat een aantal keren achter elkaar. Tussendoor verwend Irun ons met een heerlijke lunch met loempia's (spring rolls). Ondertussen heb ik een paar keer contact met de verzekering in Nederland. De koffer van Marga is nog steeds niet terug en we zullen toch wat dingetjes aan moeten schaffen, zoals wat ondergoed en toiletgerei. Ook is regelmatig contact met het vliegveld en uiteindelijk komt de belofte dat de koffer 's avonds wordt bezorgd.
Aan het eind van de middag pakken we een taxi naar Senggigi. Een kleine 10 km hiervandaan. Hoewel alle taxi's voor dezelfde maatschappij rijden zijn de tarieven soms even ondoorgrondelijk als in Nederland. Voor de heenweg betalen we 20.000 Roepia (ongeveer € 1,20), voor de terugreis slechts 7.000 Roepia ( ongeveer € 0,42).
Verder valt over vandaag niet veel te vertellen, behalve het feit dat eindelijk 's avonds om kwart over elf een busje van Garuda voor de deur staat met de verloren koffer.
Ook de volgende dag verloopt rustig en afwisselend in zo'n, schaduw of water. Vochtverlies wordt aangevuld met bier of verse vruchtensappen. Einde van de dag opnieuw naar Senggigi om een cafeetje met WiFi te zoeken zodat we dit verhaal weer kunnen verzenden.
Morgen gaan we met Abdul op pad en wellicht valt daarna weer het nodige aan interessante belevenissen te vertellen.
-
13 April 2014 - 12:18
Jeroen:
Moraal van het verhaal, eind goed al goed! !
Lichtelijk jaloers lees ik het stukje, vele goede herinneringen komen boven. En ook Yardi zei: "Aaaaa ik wil ook naar Lombok"
We zullen deze dagen extra veel met onze gedachten bij jullie zijn......
Geniet ervan samen!!!!!
Dikke kus ons -
13 April 2014 - 22:14
Giny & Herman:
Door mijn nieuwsgierigheid zie ik dat er weer een verslag staat....op 1 of andere manier geen seintje ontvangen..(ook nx in de spam)...maakt niet uit...ik kijk zo nu en dan wel....
Mooi dat de koffer weer boven water is...men zegt wel eens dat ze wat bij een ander in moet doen voor het geval dat....maar je bent meestal blij dat je alles in je koffer hebt en dan nog eens weer uitpakken en ruilen....pfff....
Nu dus oppassen dat je niet verbrandt! gaat snel....
en weer goede verzorging, jullie worden weer in de watten gelegd.... -
16 April 2014 - 21:31
Johan En Rijna:
Hallo allemaal,
Nadat bij ons de verhuis pericelen weer wat gezakt zijn en alles zijn plaatsje heeft gekregen hebben we alle verslagen die we in het achter waren gelezen.
Wat hebben jullie weer en prachtige en indrukwekkende reis. Heel veel gezien en vooral beleefd.
Dan is het toch ook wel weer fijn om op een vertrouwd adres aan te komen en nu inderdaad wat rustiger aan te doen.
Laat je lekker verwennen met het eten en drinken. Geniet van het goede leven. Carpe diem.
We verheugen ons op de foto's en verhalen waarmee jullie thuiskomen
We zien uit naar het volgende verslag. Joop een compliment voor je reisverslagen. Zo goed, je ziet het allemaal voor je.
Lieve groetjes,
Johan en Rijna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
