Een paar dagen zonder internet, deel 1

6 april 2014, van Rantepao naar Tentana
Na een slechte dag met koorts, buikkrampen en racekak waar een Formule 1 coureur jaloers op zou zijn, gaat het vandaag weer stuk beter. Moet ook wel want vandaag moeten we een enorme afstand overbruggen en volgens info van onze chauffeur ongeveer 11 uur rijden.
Bij het verhaal dat Gerard gisteren op de mail heeft gezet was hij nog vergeten te vertellen dat de ontwikkelingen ook hier niet stilstaan en men zich prima aansluit bij de moderne tijd. Wil je gaan scheiden dan was een offer van tenminste 24 buffels nodig. Dat is tegenwoordig vervangen door 24 helikopters. Geen helikopters, dan blijf je maar gewoon bij elkaar. Wat zou het in Nederland druk in de lucht worden als wij deze regeling overnemen.
Het hotel dat we nu verlaten beviel ons prima en was erg comfortabel. Om een idee te geven van de kosten is een vergelijk met ons verblijf bij vd Valk op Schiphol aan de avond voorafgaand aan het vertrek misschien wel een goede indicatie.
Een nachtje vd Valk, 2 kamers , diner en ontbijt kostte € 450. Vier dagen Rantepoa, 2 kamers, 4 x diner voor 4 personen, ontbijt, 2 x lunch, 1 x roomservice, de was (alle kleren weer schoon en gestreken) en gebruik van de minibar, kostte ons totaal € 184.

6 april 2014, TandoBone Beach Resort, Tentane, centraal Sulawesi
Gisteren om 10 minuten over 7 's morgens vertrokken en pas tegen half zeven in de avond waren we bij de aanlegplaats voor de gammele bootjes die ons over het Lake Poso naar ons verblijf zouden brengen. Een lange, lange reis dus, maar wel door onbeschrijflijk mooie natuur. Prachtige planten, zoals orchideeën en zelfs een vleesetende bekerplant (volgens onze expert Gerard). Uren reden we door de bergen en door het regenwoud. Al dat geslinger was best vermoeiend voor ons, maar zeker ook voor Mahmut onze chauffeur, maar het uitzicht bleef verrassen. Op het laatst was het ook nog flink doorrijden aangezien we voor donker de boot moesten halen, iets wat dus niet ging lukken. In het donker legden we het laatste stuk over iets wat volgens ons zelfs het woord karrenspoor niet verdiende en al hobbelend en schuddend zagen we in het licht van de koplampen, dan weer de vogels in de bomen en daarna de wormen over de grond kruipen.
Een klein bootje bracht ons samen met de bagage naar het resort.
Daar werden we opgewacht door Annelies, een Nederlandse vrouw die samen met haar Indonesische man, het resort bezit.
Een rijtje houten huisjes op palen aan de rand van het strand, uiterst primitief maar wel schitterend gelegen.
Er is geen (werkend) internet, heel af en toe telefoon-verbinding via de mobiele telefoon, geen stopcontacten, beperkte verlichting dat met zonnepanelen wordt opgewekt, slapen onder een klamboe, maar heerlijk rustig en een goddelijk plekje.
Om de tijd dat meeste lokale mensen gaan slapen, gaan wij ook onder zeil, wat betekend dat we om 21.00 uur "van de wereld zijn".

7 april 2014, TandoBone resort, Tentane, centraal Sulawesi.
Al vroeg uit de veren en nu het licht is zien we pas echt waar we terecht zijn gekomen. Een schitterend plekje, ver van alles en iedereen aan de rand van het water, met uitzicht over het grote meer.
Op de veranda schrijf ik nu, bij een temperatuur die al aardig oploopt, dit verslag. Het primitieve onderkomen heeft uiteraard zijn beperkingen, maar ook zijn charmes. Douchen was vanochtend weer een ervaring. Wel een douche, waar alleen behoorlijk koud water uit het meer kwam. Maar we zijn in Indonesië en daar is een douche ook vrij ongebruikelijk (behalve in de grote hotels) en wast men zich door te mandiën. Water in een grote bak, door ons verwende westerlingen met een keteltje heet water op temperatuur gebracht, en vervolgens met een grote houten of plastic schep gooi je het water over je heen. Werkt eigenlijk prima en nu het voor Gerard en Ina de 9e keer Indonesië is en voor ons (Joop en Marga) de derde keer, raken we daar al een beetje aan gewend. Ik kan dan niet nalaten om aan mijn vader te denken, die het als oud Indie-ganger, altijd enthousiast over mandiën had. Toen vond ik dat altijd maar een raar verhaal, inmiddels weet ik beter.
Voor de rest wordt het vandaag een dag van lekker niks doen. Genieten van de zon, een boek, een pilsje en alle andere dingen die op ons pad komen.